תנאים
| השתלשלות ההלכה |
תנאים זענען די אידישע רבנים וואס האבן געפירט די תורה אידישקייט פון הלל הזקן ביז די נאך משניות.
דאס איז געווען אין די עפאכעס פון ערשטען יאר הונדערט און אין צווייטען יאר הונדערט.
זיי הייסן אזוי ווייל תנא אין אראמיש מיינט א איבערזאגער ווי שנה וואס איז אויך די נאמען פון משניות, ווייל אן איבערזאגער אנדערשט ווי א פארלערנער, זאגט דאס פון אויסענווייניג און דאן האט מען נישט געלערענט פון אינווענייג נאר פון מויל צו אויער פון איינער צום צווייטען, נישט דורך'ן שרייבן און ליינען.
עס קומט נאך די תקופה פון די זוגות פאר די תקופה פון די אמוראים.
א תנא ווערט באטראכט אלס איינער וואס מ'זאגט א הלכה אין זיין נאמען אין דער משנה.
עס איז אנגענומען אז די תנאים זענען געווען 5 דורות, און א זעקסטער דור וואס איז געווען תיכף נאכן משניות וואס ווערן פארעכענט אלס האלב אמוראים און האלב תנאים.
די צאל פון וואס זענען דאקומענטירט אין חז"ל ביי די נעמען זענען 120
די תנאים האבן געלעבט און געשאפען אין ארץ ישראל אין פארשידענע צענטערן. נאכן חורבן פון ירושלים איז דער צענטער אנגעפירט דורך ר' יוחנן בן זכאי אריבער קיין יבנה. זיינע תלמידים האבן געגרינדעט תורה צענטערן אין לוד און אין בני ברק.
אסאך פון די תנאים האבן געהאט זייער פרנסה אלס האנט ארבייט פון פאך אויס וו. צ.ב.ש. ר' יוחנן הסנדלר וואס איז געווען א שיסטער, כאטשיג וואס זיי זענען געווען חשובע מרביצי תורה און פוסקים וואס האבן גענטפערט שאלות אין הלכה. א טייל תנאים זענען אויך געווען פירער פונעם פובליק, און זיי האבן אויך פארטרעטן דעם פאלק צו שתדלן און עסקענען פאר די רעגירונג אינסטאנצען פון די רוימער וואס האבן דאן געוועלטיגט אין ארץ ישראל דורך די רומישע אימפעריע.
ליסטע[רעדאַקטירן | רעדאַקטירן קוואַלטעקסט]
דער רמב"ם אין זיין הקדמה פון משניות סדר זרעים רעכענט אויס איין און ניינצוג תנאים וואס עס ווערט פון זיי דערמאנט הלכות אין די משנה, און נאך זיבן און דרייסיג וואס עס ווערט פון זיי דערמאנט מוסר אדער אגדה. לויט אונזערע משניות איז דער ליסטע נישט קאמפלעט. א טייל פון די תנאים טוט דער רמב"ם גרופירן אין עלף גרופן לויט זייערע דורות, זעקס פון די זוגות און פינף פון די תנאים.
זעט אויך[רעדאַקטירן | רעדאַקטירן קוואַלטעקסט]